كراوات و تاريخچه پيدايش آن در ايران باستان

مي‌آويختند. نام اين دستمال گردنى كروا Karwaبوده است. كروا: رخنه گرفتن و وصل كردن دو چيز باشد باهم (برهان قاطع) و (آنندراج). در ناظم‌الاطباء نيز آمده.
ايرانيان، هر نوع دستاوردى را كه اختراع و به كار مى بردند، داراى فلسفه‌اى زيبا بوده است. كَروا يا كراوات نيز داراى فلسفه‌اى آيينى است كه به آن اشاره مى گردد.
مانترا يا ذكر، جزو اصول آيين هاى زُروان، مهر و مزديسنا در ايران باستان مى باشد. هر شخص در ايران باستان، داراى يك مانتراى شخصى بوده است. به جز مانتراى شخصى كه بر مبناى روز تولد شخص مشخص مى شد، مانتراهايى نيز بوده كه در مزگت ها و آتشكده ها به كار برده مى شد. مهم ترين اين مانترا، مانترا و ذكر هي‌اوما Hiomaمى باشد. هئومه يا هومه، يكى از گياهان مقدس است كه ايرانيان باستان از شيره ى اين گياه، شرابى مقدس درست كرده و آن را قبل از عبادت مى نوشيدند. ذكر و منتراى هئومه نيز از نام اين گياه مقدس آمده است. تبتى ها امروزه اين مانترا را به شيوه ى اوم Oum به كار مى برند. اين مانترا در ميان يهوديان و مسيحيان و مسلمانان آمين = آم شده است. Om را آغاز همه چيز مي‌دانند. در آيينهاى باستانى كلمه پيش از همه چيز خلق شده . بر همين پايه، كراوات يا دستمال گردنى نيز به همين نشانه و مانتراى مقدس بستگى دارد. دايره، به منزله ى خورشيد، جهان هستى، حلقه ى مهر، زمان بى كرانه، كمر بستن (كُستى يا كُشتى)؛ خلقت جهان در دل زمان بى كران (ازلى و ابدى) مى باشد و دو رشته ى كراوات، همان دو جنبه ى منفى و مثبت جهان يا انگره مينيو و سپنتامينيو (دو گوهر همزاد) در آيين مهر. ايرانيان براى شادى و شادمانى، اين دستمال گردنى را به گردن مي‌آويختند.
جالب است بدانيد كه واژه ى كراوات از قومِ ايرانى كرواتها گرفته شده است.

كرواتها، قوم ايرانىِ ساكن يوگسلاوى هستند كه در فرانسه، اين دستمال گردنى را رواج دادند و اين نام، با نام خود اين قوم ماندگار شد. همان گونه كه گفته شد، واژه ى كَروا و كروات، يك واژه ى ايرانى است كه در فرهنگها آمده و معنى آن ذكر شد.