آمارها و جنایات رژِیم اشغالگر اسلامی در این چهار دهه
این آمارها کاملا رسمی است
(در پایان نوشتار به پی دی اف ها و لیست ان توجه بفرمایید)
اعدام افراد در ایران پس از انقلاب 1357 به موج گستردهٔ اعدامها به جرم‌ها و بهانه‌های مختلف و عمدتاً با رأی دادگاه انقلاب اسلامی ایران صورت پذیرفت. این دادگاه‌ها به دستور دجال خمینی تشکیل شد وجلاد صادق خلخالی در انجام آنها نقش پررنگی داشت.
فهرست اعدامیان سرشناس به فرمان صادق خلخالی
با رأی دادگاه انقلاب اسلامی در ایران و به دستور دجال خمینی و به ریاست صادق خلخالی، پس از انقلاب 57 ، موجی از اعدام سران و وابستگان حکومت پیشین به‌راه افتاد که هدف اولیهٔ آن، رسیدگی به جرایم سران حکومت پهلوی خوانده می‌شد. این اعدامها عموماً واکنش شدید جوامع جهانی و به‌ویژه سازمان عفو بین‌الملل را برانگیخت.
در روز 27 بهمن 1357 یعنی دو روز بعد از اشغالگران اسلامی اولین گروه از سران نظام سابق که شامل ۴ امیر نیروهای مسلح شاهنشاهی ایران بود با حکم دادگاه انقلاب به ریاست صادق خلخالی به اعدام محکوم شدند. بنا به گزارش سازمان عفو بین‌الملل از پیروزی انقلاب تا اسفند 1358 تعداد 438 نفر توسط دادگاه انقلاب اعدام گردیده‌اند.
ارتشبد نصیری یکی از 438 نفریست که اعدامشان در گزارش اسفند 1358 سازمان عفو بین الملل اعلام شده است. سازمان عفو بین الملل، بر مبنای گزارشات رسانه های ایرانی وخارجی و خبرگزاری رسمی پارس لیستی از متهمینی را که دادگاه های انقلاب، از زمان تأسیس تا مرداد 1358 ، محکوم کرده اند تهیه و در این گزارش منتشر کرده است. خبر این اعدام در اطلاعیه دادگاه فوق العاده اسلامی (کیهان 28 بهمن 1357 ) نیز منتشر شده است.
نام ارتشبد نصیری در خاطرات قاضی شرع صادق خلخالی (جلد اول) نیز ذکر شده:
“اینجانب، پس از دریافت حکم، به محاکمه مجرمین درجه یک پرداختم، اوّلین کسانی که در دادگاه محاکمه و به جزای عمل خود رسیدند، عبارت بودند از: نعمت الله نصیری، رئیس سازمان ساواک و . این چهار نفر در مدرسه رفاه اعدام شدند و حکم اعدام آنها را اینجانب صادر کردم. ….همه افرادی که در دادگاه های انقلاب محکوم به اعدام شدند، از مصادیق بارز «مفسد فی الارض» بودند و تحت همین عنوان هم اعدام شدند.”
“خلاصه این که همه افرادی که از همان اوایل تأسیس دادگاه های انقلاب اسلامی و در زندان قصر به حکم اینجانب اعدام شدند، مفسد فی الارض بودند و به حکم قرآن خونشان هدر بود. آنان یا از هزار فامیل بودند، یا فراماسون بودند و یا ساواکی و ایران فروش و جامعه بر باد ده. نمی شد یکی از آنها را به حکم قرآن تبرئه کرد.”
بنا به گزارش خبرنگار کیهان از محاکمه ارتشبد نصیری، جلسه دادگاه در روز 26 بهمن، دو روز پس از فرمان آیت الله خمینی تشکیل شد و 10 ساعت به طول انجامید. در این مدت متهم و 24 نفر دیگر محاکمه شدند. در گزارش جلسه دادگاه به حضور شهود دادستانی اشاره شده ولی نشانی از شهادت به نفع متهمین و یا وکیل مدافع نیست:”…..این گروه 25 نفری در حالی که نام… خود را در روی سینه هایشان حمل می کردند به سخنان رئیس دادگاه اشغالگران اسلامی گوش فرا دادند… در آن سوی دادگاه 3 نفر قاضی آقای عدالتی از جامعه روحانیون مبارز، نماینده مخصوص دجال خمینی، آقای دکتر یزدی یکی از اعضای شورای 9 نفره انقلاب جنایتکاران را به محاکمه کشیدند”.
ارتشبد نصیری لحظاتی پیش از اعدام به سؤالات خبرنگار کیهان جواب می دهد و با استناد به مدارک بایگانی شده در ساواک اتهامات دادگاه علیه خود را رد می کند.
حکم
بنا به اطلاعات موجود دادگاه فوق العاده اسلامی بلافاصله پس از محاکمه (ساعت ۱۰ شب) متهم را مفسد فی الارض شناخته و حکم اعدام و مصادره اموال وی را صادر کرده است.این حکم همان روز پس از تصویب دجال خمینی (ساعت یازده و چهل و پنج دقیقه) در روی پشت بام مدرسه علوی به مورد اجرا گذاشته شد.
ادامه اعدامها
اعدام شدگان در سال 59 بیش از 624 نفر بودند.
از مشهورترین اعدامهای خلخالی اعدام ۹ نفر در مریوان در رابطه با “کوچ اعتراضی” بود. ورود ارتش به شهر مریوان در مرداد ماه 59 با خروج اعتراضی مردم این شهر برای جلوگیری از وقوع جنگ روبرو شد. بر اساس گزارشهای موثق تقریباً تمام ساکنان مریوان به مدت دو هفته به اردوگاهی در خارج از این شهر پناه بردند. بعدها در این رابطه 9 نفر از جمله دو برادر عضو یک خانواده تیرباران شدند.
در این کشتارها و اعدامهای دهه شصت همه جناح‌های حکومت اسلامی شرکت داشتند!
آمار اعدامها در چهاردهه .
برگرفته از سایت کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – سوئد.
***************************************************************
دولت‌های مستبد سرمایه‌داری از نوع حکومت ایدئولژی مذهبی آنهم اسلامی، قدرت سیاسی را صرفا در انحصار خود و حقیقت را نیز حق انحصاری ایدئولوژیک و قوانین ارتجاعی خود می‌دانند. چنین حاکمیت‌هایی، نه با اتکا به‌مردم و حمایت و آرای آنها، بلکه با سانسور و اختناق و به‌یاری پلیس و ارتش و دیگر ارگان‌های سرکوب به‌بقاء خود ادامه می‌دهد. حکومت‌های دیکتاتوری در همه نقاط جهان، کلیه فعالیت‌های متشکل و متحد آزادی‌خواهانه و برابری‌طلبانه و عدالت‌جویانه مردم، جنبش‌های سیاسی-اجتماعی، سازمان‌ها و احزاب، نهادهای دمکراتیک، رسانه‌های مستقل و غیره را از بین می‌برند تا شهروندان بی‌دفاع و به‌تنهایی، در برابر حکومتی قدرقدرت قرار گیرند و جرات اعتراض نداشته باشند.
در ادامه کشتار ملت ایران در ده شصت تا سال شصت و چهار
طبق آمار سازمان عفو بین الملی که جمع آوری شده است به بیش از 14794 دربین سالهای 60 تا 64 اعدام شدند.که بیشتر آن درسال 60 اتفاق افتاده است طی دهه شصت وقایع مهم و هولناک سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در جامعه ما روی داده است که به‌هیچ وجه فراموش نمیشود و از اهمیت تاریخی و اجتماعی به‌سزایی برخوردار است. آن هم در شرایطی که بسیاری در تلاشند که این تاریخ به‌فراموشی سپرده شود تا جانیان و باندهای مافیای و تروریستی و آدم‌کش قدرت‌طلبان بتوانند هم‌چنان بر جامعه ما حاکم باشند. در سرکوب‌ها و اعدامهای این دوره که کشتار 67 اوج بربریت سران حکومت اسلامی و در راس همه خیمنی بود همه جناح‌های حکومتی از اصول‌گرایان و اطلاح‌طلبان و اعتدالیون گرفته تا ملی-مذهبیون و لیبرال‌ها و غیره نقش داشتند. حتی حزب توده و اکثریت و نهضت آزادی و غیره نیز از این جنایات حمایت می‌کردند اما نهایت خودشان نیز قربانی شدند. بنابراین، تنها با تحلیل مشخص و تعمق درباره حقایق و پدیده‌های معین سیاسی-تاریخی می‌توانیم در هر شرایطی حقانیت مبارزه‌مان را به‌اثبات برسایم و هم می‌توانیم در آینده و در فردای سرنگونی حکومت اشغالگر اسلامی، جلو قدرت‌گیری فرصت‌طلبان و قدرت‌طلبان و انحرافات در روند تحولات جامعه را بگیریم.
در سال 60، این سال هولناک رقم دستگیری‌ها و اعدامها به‌طور بی‌سابقه‌ای بالا رفته بود. روزنامه‌ها «اعترافات» شماری از «ضدانقلابیون؟» را منتشر می‌کردند. اعترافاتی که در زیر شکنجه به‌آن‌ها دیکته شده بود. زندان‌ها پر از زندانیان سیاسی بود. اگر به‌روزنامه‌های آن دوره که وابسته به حکومت اسلامی بودنند نگاهی داشته باشیم به روشنی می‌بینیم که این روزنامه هاا جمله‌ای از مخالفت با سرکوب و اعدام و وضعیت زندانیان سیاسی نمی‌نوشتند. وحتی خانواده‌های قربانیان سیاسی، از برگزاری مراسم خاک‌سپاری و یادبود عزیزان‌شان نیز محروم بودند. از موارد بسیار وحشتناک بسیاری از زندانیان سیاسی را اعدامهای دسته جمعی و در گورهای دسته‌جمعی نیز دفن کردند که هنوز خانواده این جاوید نامان از محل دفن آنها بی‌خبرند.
که اسامی کشته شدگان را در پائین متن در لینکی که گذاشه شده میتوان رویت کرد.
طبق خبرهای واخبارهای ثبت شده تخمین شده است که در سال های 65 و 66 طی دوسال در حکومت اسلامی ایران نزدیک به 1456نفر اعدام شده ثبت شده است.
**********************
تابستان سیاه سال67 :»«
در تابستان ۱۳۶۷ واقعه‌ای بود که طی آن به فرمان خمینی، چندین هزار زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان‌های نظام اسلامی ایران در ماه‌های مرداد و شهریور 1367 به شکلی مخفیانه اعدام و در گورهای دسته‌جمعی دفن شدند.به طور کلی جرم زندانیان همکاری با سازمان‌های مخالف نظام به خصوص سازمان مجاهدین خلق ایران و همچنین طیف‌های مختلفی از گروه‌های چپ، کمونیست و مارکسیست بود.تعداد قربانیان این واقعه نزد مراجع مختلف متفاوت و بین ۳۰۰۰تا ۴۴۸۲ نفر تخمین زده می‌شوند. گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد تعداد زندانیان سیاسی اعدام‌شده را دست‌کم ۱۸۷۹ نفر اعلام کرده‌است.
مقامات ارشد نظام اسلامی ایران انجام اعدامها و تجاوز به آنها را انکار نمی‌کنند،( در حکومت اسلامی با رجوع به‌احکام اسلامی، تجاوز در زندان‌ها به‌ویژه دختران “باکره” را توجیه پذیر کرده است. در گزارشات و خاطرات زندانیان آمده است که شکنجه‌گران چگونه دختران باکره را قبل از اعدام به «صیغه» خود درآوده و مورد تجاوز قرار داده‌اند. در منطق اسلامیون: زنانی که اعدام می‌شوند، اگر باکره باشند به‌بهشت خواهند رفت و بنابراین، با تجاوز به‌آن‌ها، روانه جهنم‌شان میکنند).
بلکه در قریب به اتفاق موارد از آن دفاع میکنند و آن جنایت و تجاوز را برای حفظ نظام، لازم و ضروری شمرده‌اند.آیت‌الله منتظری، بلندپایه‌ترین مخالف اعدامها بود و اعتراضات‌هایش به قیمت برکناری‌اش از جانشینی خمینی و به حبس خانگی تا زمان مرگش انجامید.. که طبق آمار تعداد اعدامیان حدود 4482 نفر میباشد که در همان لینک زیرین ثبت شده است.
گزارش عفو بین‌الملل در سال 1987، ضمن تاکید بر دستگیری‌های وسیع و بی‌دلیل و محاکمه غیرعادی زندانیان سیاسی و عقیدتی، از ادامه گسترده شکنجه به‌عنوان رویه‌ای رایج اشاره دارد. زیر مشت و لگد گرفتن زندانی، شلاق‌زدن، آویزان کردن به‌صورت قپانی، از جمله این شکنجه‌ها هستند. در این گزارش آمده است: «پس از رسیدن به‌بازداشتگاه، بازداشتی‌ها بلافاصله، بدون هیچ ملاحظه و احتیاطی در همه جای بدن مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند. این کار ممکن است با «فوتبال» نیز همراه شود. زندانی با چشمان بسته، در حالی که با مشت و لگد کتک‌اش می‌زنند از یک نگهبان به‌نگهبان دیگر پاس داده میشود.
در این گزارش، همچنین به‌اعمال شکنجه‌های دیگر نیز اشاره شده است: تجاوز به‌زندانیان، چه زن و چه مرد، شکنجه‌های روانی، تهدید به‌اعدام و برپایی اعدامهای نمایشی برای خرد کردن زندانی، حبس طولانی مدت افراد در سلول‌های انفرادی، محرومیت از دارو و درمان، انباشته بودن زندان‌ها بیش از حد ظرفیت شان، وضعیت وخیم امکانات بهداشتی و بوی آزاردهنده ناشی از تعفن اعضای بدن قربانیان شکنجه، تاکید شده است. در این گزارش تاکید شده است: «تحویل اجساد قربانیان شکنجه و اعدام به‌خانواده‌ها به‌ندرت انجام می‌پذیرد.
****************************************************************
جنایات و کشتار حکومت اسلامی از سال 67 تا 77
در میان این ده سال از 67 تا 77 بیش از 6783 اعدام و جنایت صورت گرفته است.
حمله به کوی دانشگاه،هجده تیر یا وقایع کوی دانشگاه تهران به مجموعه ناآرامی‌ها و درگیری‌ها بین روزهای هجدهم تا بیست وسوم تیرماه 1378 میان دانشجویان، نیروهای انتظامی و افراد موسوم به لباس شخصی‌ها، اطلاق میشود.مجموعهٔ فعالان حقوق بشر در ایران ادعا دارد ۷ نفر در واقعه حمله به کوی دانشگاه کشته شده‌اندکه تاکنون فقط هویت عزت‌الله ابراهیم‌نژاد و فرشته علیزاده روشن شده‌است.شورای متحصنین در بیانیه 26 تیر مرگ تامی حامی‌فر را نیز تأیید کردو سعید زینالی نیز از هنگام دستگیری توسط مأموران ناپدید شده است؛ همچنین چشم یک دانشجوی پزشکی بر اثر اصابت گلوله تخلیه، دست و پای عده‌ای شکسته و تعداد زیادی دانشجو ضرب وشتم شدند.از این حادثه به عنوان بزرگ‌ترین چالش جنبش دانشجویی در ایران بعد از انقلاب 1357 نیز یاد میشود..
*********************
در این دوران که همراه با جنگ بود ((((تعداد کشته شدگان (جاویدنامان) جنگ نیز در پائین یادآوری خواهد شد)))) سران حکومت اسلامی، به‌دلیل این که در جنگ شکست خورده بودند به‌فکر انتقام‌گیری از جامعه افتادند تا بلکه از این طریق با زهرچشم گرفتن از جامعه، از اعتصابات کارگری شورش‌های شهری احتمالی مردم جلوگیری کنند. سرانجام خمینی، فرمان کشتار زندانیان سیاسی را صادر کرد و آنها به‌طور جنون‌آمیزی به‌جان زندانیان سیاسی بی‌دفاع افتادند و یک کشتار تاریخی را آفریدند.
پذیرش قطعنامه سازمان ملل برای سران حکومت اسلامی، در واقع پذیرش شکست در جنگ و اهدافی که در فضای جنگی دنبال می‌کردند؛ از جمله صدور «انقلاب اسلامی» هم با شکست مواجه شده بود.
در جریان کشتار سال 67، برنامه‌‌ریزی این جنایت بزرگ به‌عهده وزارت اطلاعات دولت میرحسین موسوی بود. پورمحمدی، وزیر دادگستری دولت شیخ حسن روحانی، وزیر کشور دولت احمدی‌‌نژاد و یکی از عاملان اصلی قتل‌های زنجیرهای که به‌همراه فلاحیان و اژه‌‌ای برنامه حکومت اسلامی برای قتل نویسندگان و دگراندیشان را به‌اجرا درآورد، یکی از اعضای اصلی هیات کشتار زندانیان، نماینده وزارت اطلاعات کابینه میرحسین موسوی بود..
بدینگونه ، حکومت اسلامی، در تابستان 1367 قتل‌عام وسیع زندانیان سیاسی را در زندان‌های سراسر کشور آغاز کرد. در در مورد آمار اعدام‌شدگان اطلاعات دقیقی در دست نیست. اما ابراهامیان، در مطلبی تحت عنوان «شکنجه و اعترافات در زندان با اتکاء به‌فهرست ارائه شده توسط سازمان مجاهدین خلق، از هویت 7943 نفر اعدامی از ژوئن 1981 تا ژوئیه 1988، تحلیلی از سیمای زندانیان اعدام شده به‌دست می‌دهد. بیشترین اعدامها شامل سازمان مجاهدین و سازمان پیکار، سازمان فدائیان اقلیت، حزب دموکرات کردستان، سازمان کومه‌له، سازمان راه کارگر، اتحادیه کمونیست‌ها و سازمان‌های سیاسی دیگر میشود. آبراهامیان، تاکید می‌کند که نام گروه‌های چپی چون فدائیان و اکثریت و حزب توده که علی‌رغم حمایت فعال‌شان از حکومت اسلامی از موج اعدامها در امان نماندند، در این فهرست نیامده است. همین‌طور در مورد بهائیان و یهودیانی که به‌جوخه‌های اعدام سپرده شدند. در این بررسی، اعدام شدگان زیر 26 سال 76 درصد و زیر 20 سال 20 درصد ذکر شده و اکثریت با دانش‌آموزان و دانشجویان بوده است.
وی در بررسی خود، به‌تعداد زنان اعدامی نیز به‌عنوان یک مساله مهم تاکید دارد. طی هفت سالی که فهرست اعدامها بدان اختصاص یافته، زنان مجاهد 14 درصد و زنان متعلق به‌سازمان های چپ 8 درصد از اعدامی ها را شامل می‌شوند.
منتظری در خاطرات خود، که سال‌ها پس از این‌قتل عام و جنایت منتشر کرد، رقمی بین 2800 تا 3800 نفر را مطرح کرده است…
جنایات و کشتار حکومت اسلامی از سال 1391 تا 1393
=================================
طبق آمار آژانس خبررسانی کُردپا، 814 مورد مجازات اعدام در سال نخست دولت روحانی به اجرا درآمده است که در مقایسه با زمانی سال قبل (12 مردادماه سال 1391 تا 12 مرداد سال 1392 ) با تعداد 553 مورد، افزایش 47 درصدی داشته است.
مجازات اعدام برای افرادی که هنگام ارتکاب جرم کمتر از 18 سال سن داشته‌اند، 16 مورد بوده که حکم اعدام تمامی آنان بعد از رسیدن به سن 18 سالگی به اجرا درآمده است.
با استناد به آمار ثبت‌شدە در مرکز آمار آژانس خبررسانی کُردپا، 19 تن از افراد اعدام شده مهربانوان بودە و همچنین حکم اعدام 697 نفر از آنان به صورت گروه‌های 2 تا 16 نفره و 117 نفر از این افراد بصورت فردی اعدام شده‌اند.
طبق آمار ثبت‌شدە، تنها اسامی 367 تن از افراد اعدام‌شدە طی یک سال اخیر معلوم میباشد و اسامی 340 تن نامعلوم، 85 تن تنها حروف اول نام و نام‌خانوادگیشان موجود است و همچنین 22 تن از آنها تنها اسم کوچکشان منتشر شده است.
به‌یاد بیاورید هنگامی که حسن روحانی در یکی از مصاحبه‌های قبل از انتخاباتی خود در جواب خبرنگاری که پرسیده بود آی اگر رییس جمهور شوید، زندانی سیاسی خواهیم داشت؟ روباحی چنین پاسخ داد: «من نه تنها معتقدم که نباید زندانی سیاسی داشته باشیم! بلکه اعتقاد دارم که نباید زندانی داشته باشیم!» آن موقع قند در دل خیلی‌ها به‌سرعت آب شد به‌طوری که که در دفاع از این جنایت‌کار حکومت اسلامی و نمایش انتخابات آن، از واشنگتن تا لندن، از استکهلم تا پاریس و… به‌اپوزیسیون چپ سرنگونی‌طلب حمله کردند و به‌نوعی نمک در زخم خانواده‌های زندانیان سیاسی و جان بدربردگان و مردم آزاده پاشیدند. اما اکنون و پس از گذشت حدود سه سال از ریاست جمهوری شیخ حسن روحانی و در حالی که ارقام شماری از احکام مانند اعدام، شلاق، قطع عضو و سنگسار، نسبت به‌سال‌های قبل از دولت او، بسیار بالا رفته است اما هر سکوت بر لب زده‌اند.
البته متهم درجه اول سرکوب‌ها و اعدامها در ایران نه تنها دولت روحانی، بلکه کلیه دم و دستگاه حکومت اسلامی از شخص خامنه‌ای رهبر حکومت اسلامی تا رده‌هایی پایینی حکومت البته نه تنها روحانی بلکه تمامیه رئیس جمهوری ها مترسکی بیش نبودنند و نیستنند.
جنایات و کشتار حکومت اسلامی در سال 1393
===========================
احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران طی گزارشی اعلام کرده بود که “در سال 2014 ، 966 نفر در ایران اعدام شده‌اند که این تعداد بالاترین رقم اعدام در بیست سال گذشته است”.
براساس این گزارش “تعداد اعدام‌شدگان از 91 نفر در سال 2005 به 966 نفر در سال 2015 افزایش یافته است که حدود نیمی از آنها در رابطه با مواد مخدر اعدام شده‌اند. برخی از آنها پیش از رسیدن به سن قانونی 18 سالگی به اعدام محکوم شده بودند”.
همچنین آمده که “در سال 2014 زندان قزل‌حصار با 155 نفر و زندان رجائی‌شهر کرج با اعدام 109 نفر بیشترین تعداد اعدامها را در ایران داشته اند”.
پیشتر نیز در همین رابطه سازمان عفو بین‌الملل در گزارشی اعلام کرده بود که رژیم اسلامی ایران از آغاز دی‌ماه 94 تا تیرماه ، 694 نفر را اعدام کرده است که طی این بازه زمانی حکم اعدام 39 شهروند کُرد توسط دستگاه قضایی رژیم اسلامی ایران به اجرا در آمده است که از این تعداد 4 زندان سیاسی کُرد جزو اعدام‌شدگان بود آخوندی
آمار جنایات در سال 1394 (( 2015 )) نسبت به سالهای گذشته نه تنها کمتر نشد بلکه به مراتب در دولت شیخ روحانی این جنایات بیبشتر و با رشد 40% افزایش داشته.
اجرای احکام اعدام در سال 2015 نسبت به سال 2014 دست کم 40% افزایش داشته است، هم چنین صدور احکام اعدام نیز با افزایش 215% همراه بوده است. تعداد اعدامها در ملاء عام 3% نسبت به سال 2014 کاهش داشته است و اعدام زنان نیز 50% کاهش را نشان می‌دهد.
آمار اعدام هادر سال ١٣٩۵
در ابتدای سال 2016 اعدام شدگان 671 نفر بوده که با بالا رفتن آمار اعدام حقوق‌بشر ایران اعلام کرده بود ، 5 مرداد ماه 1395 : اعدام دست‌کم 250 نفر از تاریخ یکم ژانویه تا 20 جولای سال جاری توسط سازمان حقوق‌بشر ایران به ثبت رسیده است. این آمار نشان می‌دهد به‌طور متوسط در هر روز بیش از یک نفر اعدام شده است.
در تاریخ 12 مرداد ماه 20 زندانی اهل سنت کُرد درحالی که حکم آنها ناعادلانه بود به اجرا گذاشته شد واعدام شدند.
در هفت ماه اول سال میلادی ( 2015 ) بیش از 700 نفر در زندان‌های مختلف ایران اعدام شدند، این آمار برای تمام سال به 969 نفر بالغ شد همانگونه که نوشته شد طبق مستناد دولت بنفش روحانی آمار جنایاتی که انجام داده طی این 25 سال در بالاتری حد جنایات بوده
در کل طی شش ماه دوم سال 1395 بیش از 386 اعدام به ثبت رسیده که رسانه‌های رسمی وابسته به دولت بنفش روحانی و قوه قضائیه که در زیر مجموع های خامنها ای است تنها 173 فقره از آن را اعلام کرده‌اند در صورتی که در سال 95 به بیش از 900 نفر بوده.
اعدام بهائیان
*********
از ابتدای انقلاب 57 سیاه ایران تا به حال، دست کم 202 نفر از بهائیان به خاطر اعتقادشان به دین بهائی، و یا ترویج و تبلیغ آن، توسط حکومت اسلامی اعدام شده‌اند.
.
قتل های زنجیره ایی
قتل‌های زنجیرهای، به قتل یا اعدام فتوایی برخی از شخصیت‌های سیاسی و اجتماعی منتقد نظام جمهوری اسلامی در دههٔ هفتاد خورشیدی در داخل و خارج از ایران گفته میشود که به گفتهٔ برخی منابع با صدور فتوی توسط روحانیون بلندپایه و توسط پرسنل وزارت اطلاعات در زمان وزارت علی فلاحیان (وزیر اطلاعات دوران ریاست‌جمهوری هاشمی رفسنجانی) و دری نجف آبادی (اولین وزیر اطلاعات در دولت محمد خاتمی) صورت گرفت.گرچه در مجموع، قتل‌ها در طول چندین سال اتفاق افتاده و تعداد قربانیان به بیش از هشتاد نویسنده، مترجم، شاعر، فعال سیاسی و شهروندان عادی می‌رسد..
لیست اسامی قربانيان قتل‌های زنجیرهای
1-دکتر کاظم سامی، دبیرکل جاما در 30آبان 68 در تهران بدست ماموران امنیتی در محل کار خویش و در برابر چشمان همسرش با ضربات چاقو به قتل رسید. (قابل توجه است محمود احمدی‌‌نژاد به مدت دو روز به عنوان مظنون در این پرونده در بازداشت به سر برد و پس از آن بدون برگزاری دادگاه آزاد شد.)
2- دکتر تقی تفتی، همسر و دو فرزندش (سال72) در خیابان پاسداران و در منزل مسکونی خود کشته
3-علی اکبر سیرجانی (آذر73) نویسنده معروف و خالق ضحاک ماردوش در 22 اسفند 13
1372 خورشیدی توسط وزارت اطلاعات بازداشت شد و در 6 آذر 73 در زندان اطلاعات (توحید) توسط شیاف پتاسیم به قتل رسید.
4- شمس‌الدین امیرعلایی (مرداد73) همکار زنده‌یاد دکترمحمد مصدق و نخستین سفیر جمهوری اسلامی پس از انقلاب در فرانسه و از رهبران جبهه ملی ایران در اثر یک تصادف مشکوک به قتل رسید.
5- و 6 کشیش دیباج و کشیش میکائیلیان (مرداد73 ) پس از ربوده شدن به قتل رسیدند و جنازه قطعه قطعه شده آنها که در یک فریزر نگهداری می‌شد بعدها کشف شد. با ترتیب دادن یک نمایش امنیتی سه دختر عضو سازمان مجاهدین خلق مسئول این قتل‌ها اعلام شد!
7- محمدتقی زهتابی (دی77 ) مورخ و زبان‌شناس .
8- معصومه مصدق (پاییز77 ) نوه دکتر مصدق، قاتلان در خانه وی دست‌هایش را بسته و شکنجه‌اش دادند. سپس پارچه‌ای به حلق او فروکرده و او را به قتل رساندند. چمدان وی و مدارک شخصی دکتر مصدق پس از قتل وی ناپدید شد.
9- زهره ایزدی (73 ) از دانشجویان پزشکی دانشگاه تهران بود. وی به علت دگراندیشی به قتل رسید .
10- احمد میرعلایی (آبان74 ) در دوم آبان از منزل خارج شد و دیگر بازنگشت. جسد وی در یکی از کوچه‌های شهر اصفهان کشف شد.
11- اشرف‌السادات برقعی (اسفند74 ) در خانه خود در قم به قتل رسید-
12- و 13 مولوی عبدالملک ملازاده و مولوی جمشیدزهی (سال 74 ) هر دو سنی مذهب و از متفکران اهل سنت بودند که در کراچی پاکستان کشته شدند. مولوی عبدالملک پیش از قتل در ایران زندانی بود
14- و 15 – مامومستا فارق سارق و ماموستا محمد ربیعی (سال 74 ) هر دو سنی مذهبی بودند.
محمد ربیعی امام جمعه کرمانشاه بود که با تزریق آمپول هوا کشته شد. فاروق فرساد نیز در تبعیدگاه خود به همان روش به قتل رسید.
.
16 -دکتر احمد صیاد (بهمن74 ) از متفکران اهل سنت، پس از بازگشت از سفر در فرودگاه بندرعباس توسط دو تن دستگیر و چند روز بعد جسد وی در فلکه میناب این شهر کشف شد.
17- دکتر عبدالعزیز مجد (۷۵) استاد دانشگاه زاهدان از پیروان مذهب تسنن بود. وی پس از سخنرانی انتقادی از مجموعه تلویزیونی امام علی ربوده شد. خودروی او در کنار اطلاعات استان و جنازه او در زاهدان کشف شد
18- تا 23- جواد سنا (شهریور75 )، جلال متین (مهر75 )، زهرا افتخاری (آذر75 )، سید محمود میدانی به همراه دو تن دیگر (فروردین76 ) همگی ساکن مشهد بودند و پس از خارج شدن از محل کار یا منزل به قتل رسیدند.
24 – کشیش محمد باقر یوسفی (روان‌بخش) (مهر75) در ساری به قتل رسید.
25- غفار حسینی (آبان75) در آپارتمان خود در تهران کشته شد.
26 – سیامک سنجری (آبان75 ) وی در 13 آبان در 28 سالگی و در آستانه ازدواجش کشته شد.
27 – دکتر احمد تفضلی (دی75) محقق، نویسنده و استاد دانشگاه بود. وی در 24 دی ماه در راه خانه ناپدید شد. جنازه وی همان شب در کنار اتومبیلش کشف شد. جمجمه‌اش شکسته و استخوان‌های پا و دستش از جا درآورده شده بود. وی پیگیر پرونده ترور “رضا مظلومان” بود.
28- و-29- منوچهر صانعی و فیروزه کلانتری (بهمن75 ). صانعی کارمندی که بر روی اسناد بنیاد مستضعفان کار می‌کرد به همراه همسرش در 28 بهمن ربوده شدند.
30 – ابراهیم زال‌زاده (اسفند75) نویسنده و روزنامه‌نگار و ناشر در 5 اسفند ماه ربوده شد و در فروردین 76 به قتل رسید. سینه و پشت او را با ۱۵ ضربه چاقو پاره کرده بودند.
31- و-32 – فرزینه مقصودلو و خواهرزاده‌اش شبنم حسینی (آبان75) با ضربات چاقو کشته شدند.
33- پیروز دوانی (شهریور ۷۷) نویسنده و فعال سیاسی، هنوز اثری از وی به دست نیامده ولی دادگاه رسیدگی به پرونده قتل‌های زنجیرهای نام وی را نیز در پرونده ثبت کرده است.
34- و 35- حمید حاجی‌زاده و کارون پسر 9 ساله‌اش در (شهریور77 ) وی در سی و یکم شهریور در سن 47 سالگی به خاطر اشعار ملی که می‌سرود در حالی که پسرش را در آغوش داشت با 27 ضربه چاقو به قتل رسید. به کارون نیز 15 ضربه کارد وارد شده بود.
36- و 37- داریوش و پروانه فروهر (اول آذر77 ) دبیرکل حزب ملت ایران. این زوج فعال سیاسی 28 و 25 ضربه چاقو در منزل خود به قتل رسیدند. لوازم شخصی و مدارک آنان توسط وزارت اطلاعات برده شد.
38- محمد مختاری (آذر77 ) شاعر و نویسنده از فعالان کانون نویسندگان، پس از ربوده شدن با طناب خفه شد.
39- محمد جعفر پوینده (آذر77 ) مترجم و از فعالان کانون نویسندگان مانند محمد مختاری به قتل رسید.
40- احمد میرین صیاد (دی77 ) استاد دانشگاه.
41- حسین شاه‌جمالی (مرداد77 ) وی یک مسلمان مسیحی شده بود.
42- کشیش هاپیک هوسپیان (مرداد72 ) در کرج به قتل رسید.
43- شیخ محمد ضیایی (دی77 ) امام جمعه بندرعباس.
44- دکتر جمشید پرتوی (دی77 ) متخصص بیماری‌های قلبی و پزشک احمد خمینی بود. او در منزل خود در همسایگی منزل رییس جمهور به قتل رسید.
45- و 46- جواد امامی و سونیا آل‌یاسین (دی77)
47- و 48- مهندس کریم جلی و فاطمه امامی (دی77 )
49- فاطمه قائم مقامی سرمهماندار هواپیما (زمستان76 )
50- دکتر فلاح یزدی (زمستان77 ) پزشک آیت‌الله منتظری که در جلوی چشمان فرزندش به قتل رسید.
51- سعید قیدی از پرسنل نیروی هوایی، جنازه او که با 30 ضربه چاقو به قتل رسیده بود در سعادت آباد پیدا شد.
حسین سرشار خواننده ایرانی به جرم خواندن تحریک‌آمیز “52- ای ایران ای مرز پرگهر” و دوستی با سعیدی سیرجانی دستگیر و مورد شکنجه قرار گرفت، به طوری که حافظه خود را از دست داد. وی را در آبادان رها کرده و در تصادفی ساختگی به قتل رسید.
53- خسرو بشارتی (پاییز69 ) جنازه وی در شهر کن کشف شد. او با شلیک گلوله‌ای به مغزش به قتل رسیده بود.
54- مهندس حسین برازنده (دی73 ) پس از ترک جلسه قرآن در تاریخ 12 دی ماه در شهر مشهد ربوده شد. جنازه
*****************************************************************
ترور شدگان توسط جمهوری اسلامی در خارج از کشور
شاپور بختیار
سیاست مدارایران دبیر کل سابق حزب ایران در تاریخ پانزدهم مرداد ماه 1370 در پاریس ترور شد.
عبدالرحمان برومند
فعال سیاسی ایران در تاریخ بیست و نهم فروردین 1370 در پاریس ترور شد.
بمب‌گذاری آمیا
انفجار مرکز همیاری یهودیان واقعه تروریستی در 18 ژون 1994 برابر با 27 تیرماه 1373 بود که در جریان آن 85 نفر از شهروندان یهودی تبار آرژانتینی جان خود را از دست دادند و به بیش از 300 نفر زخمی شدنند..
کاظم رجوی
عضو شوارای ملی مقاومت در تاریخ چهارم اردیبهشت 1369 در سوئیس ترور شد.
شهریار شفیق
افسر ارشد نیروی دریایی ارتش شاهنشاهی ایران فرزند اشرف پهلوی در
علی‌اکبر طباطبایی
سخنگوی سفاران ایران در آمریکا در دوران جکومت پهلوی بود که در تاریخ 31 تیرماه 1395 توسط عوامل رژِم تروریستی آخوندی در مریلند ترور شد.
بیژن فاضلی
در اثر بمب گذاری توسط عوامل رژِم تروریستی آخوندی در تاریخ 28 امرداد ماه سال 1365 در فروشگاه خوددر لندن ترور شد.
فریدون فرخزاد
شومن، شاعر، برنامه ساز رادیو تلویزیون، خواننده، مجری تلویزیون و رادیو ،ترانه سرا، آهنگساز، بازیگر،و فعال سیاسی به حکومت آخوندی درایران در تاریخ شانزدهم مرداد ماه 1371 در بن آلمان ترور (سلاخی) شد.
صدیق کمانگر
فعال سیاسی کمونیست وکیل دادگستری که در تاریخ سیزدهم شهریور سال 1368 در عراق ترور شد.
ماجرای اتوبوس ارمنستان
یکی از موارد مطرح در قتل های زنجیره ای است در این عملیات ناموفق که در شانزدهم سال 1375 در ارمنستان رخ داد.
رضا مظلومان
از اعضای درفش کاویانی بود که در هفتم خرداد 1357 در حومه پاریس توسط رژِم تروریست آخوندی ترور شد.
****************************************************************
به روشنی میتوان به این نکته مهم اشاره نمود که در طی این چهار دهه و از روی کار آمدن این رژیم هیچگونه تفاوتی میان دوجناح و جناح های وابسته به رژیم نیست که آمار ثبت شده گواه و مستناد این فاجع انسانی در این چها دهه میباشد.
اگر نگاهی به آمارها و جنایات و اعدامهای رژِیم داشته باشیم و این آمار ها را در کنار هم قرار دهیم به یک رقم فاجعه باری دست خواهیم یافت که هر انسانی از شنیدن و خواندن آن نه تنها اشک از چشمانش سرازیر میشود بلکه حتی تصورش در قرن بیست و یک لرزه به اندام می اندازد.
حدو د 61 هزار انسان ………………در طی این چهار دهه توسط این رژِیم ددمنش اعدام و ترور و کشته شدنند.
******************************************
آمار “جاوید نامان” جنگ عراق و ایران.
=======================
دربین سالهای ٥٩ تا ٦٧ در جنگ عراق و ایران و هزاران ایرانی كشته و مفقودالاثرشدند
در جنگی كه بین ایران وعراق اتفاق افتاد، تلفات آن را می توان طبق آمارهای حكومت ایران بیان كرد.
۱۲۳٬۲۲۰ تا ۱۶۰٬۰۰۰ نفر کشته شده در نبرد و ۶۰٬۷۱۱ مفقود (بر اساس اعلام دولت ایران)
۲۰۰٬۰۰۰ تا ۶۰۰٬۰۰۰ نفر بر اساس آمارهای مستقل
۸۰۰٬۰۰۰ نفر کشته در میدان نبرد (بر اساس اعلام عراقی‌ها)
۳۲۰٬۰۰۰ تا ۵۰۰٬۰۰۰ نفر مجروح
۴۰٬۰۰۰ تا ۴۲٬۸۷۵ نفر اسیر
۱۱٬۰۰۰ تا ۱۶٬۰۰۰ نفر تلفات غیرنظامی
۶۲۷میلیارد دلار خسارت مالی……….
و طی این چها دهه ورشکستی اقتصادی، فقر، سرکوب، اعدام و اعدام نوجوانان، فحشا، اختلاس، ویرانی ،خشکسالی، وووووووو……….
***************
پاینده ایران و ایرانی
کوروش شهنازی